Prolog

     Minęło siedem lat. Grupka przyjaciół nie zmieniła się, ani trochę, a w szczególności nasz kochany Andres.  A mianowicie nadal wpada on na głupie pomysły, gada bzdury i nigdy nie wie o co chodzi. Każda jego decyzja jest kompletnie nieprzemyślana i spontaniczna. W głowie zakręciła mu piękna złotowłosa Ludmiła Ferro. Niestety, jest ona także zarozumiała i nie ma ochoty na choćby rozmowę z biednym, zakochanym Andresem. Chłopak jest jednak silny i nie ustępuje jej kroku. Chce być jak najbliżej swojej miłości. Ciągle próbuje jej imponować swoim charakterem, humorem i oczywiście (jak każdy wie) urodą. Świetną okazją do zbliżenia się do dziewczyny okazuje się impreza, którą organizuje Leon. Andres ma w głowie już cały plan działania, który obmyślił podczas robienia kanapki z ogórkiem. Chłopak uważa, że potworną męczarnią jest bycie tak genialnym i przystojnym. Ogłasza więc wszem i wobec, że przybędzie na przyjęcie przyjaciela, zaszczyci ich wszystkich swą obecnością i zdobędzie serce pięknej Ludmiły. Ona tylko wywraca oczami. Andres ciągle rozmyśla nad tym, jaką idealną parą by byli. Prawie jak Zeus i Hera, prawie jak Justin Bieber i Selena Gomez. Musi tylko przekonać swą Julię, że jest jej Romeem. A wtedy wszystko będzie jak w Disneylandzie. Po zjedzeniu pysznej kanapki z ogórkiem przystępuje więc do przygotowań do imprezy. Oczywiście, i tak jest piękny, ale postarać się trzeba. Bycie takim urodziwym to talent, a talent trzeba rozmnażać. Ludmiła musi więc zgodzić się na jego propozycję. Nikt nie odmówiłby posiadania takich dzieci, jakie będą te jego. Zapowiada się bardzo miły wieczór.

 _________________________________

Proszę bardzo!
Prezentujemy Wam prolog, który hmmm... jest pomysłowy i przepełniony skromnością Andresa. : ) 

Zapraszamy do komentowania. :D

Rozdział pierwszy niebawem. :D

Dziewczyny Andresa